«شورکولی»؛ یک تجربه موفق مهدیزاده بابکبابک مهدیزاده هم یکی از روزنامه نگاران استان است که از ۴ ماه پیش به همراه برادرش بهروز مهدیزاده که او هم روزنامه نگار است تجربه ای کاملا غیرمرتبط با حوزه کاریشان را در رشت آغاز کردند. آن ها در خانه ای قدیمی در گلسار منویی را مقابل مشتریان خود قرار دادند که مانند اکثر رستوران های از غذای محلی گیلان تنها باقالی خورشت و میرزاقاسمی در آن دیده نمی شد. بلکه تمام غذاهایی که در آشپزخانه «شورکولی» به مدیریت و سرآشپزی همسران این دو روزنامه نگار پخت می شود گیلانی است. در همین مدت کوتاه رستوران شورکولی با استفاده از ظرفیت شبکه های مجازی هزاران نفر را بر صندلی های رستوران نشانده که فقط رشتی نبودند. افراد زیادی از سراسر ایران با دیدن منوی خاص این رستوران و تمجیدهای افرادی که در این محل غذا سرو کرده بودند هنگام مسافرت به رشت ترجیح دادند در شورکولی سیر شوند. در میان مشتریان این رستوران حتی گردشگران خارجی هم حضور داشتند. حالا ثبت رشت به عنوان شهر خلاق غذایی در یونسکو می تواند خبر خوشی برای صاحبان این رستوران و رستوران دارانی با وضعیت مشابه باشد. توسعه با تنوع غذایی/راه اندازی مدارس آموزش پرسنل رستوران بابک مهدیزاده در این ارتباط به گیل نگاه می گوید: استان گیلان مزایای زیادی برای توسعه دارد. از اقتصاد سبز و صنعت کشاورزی گرفته تا صنعت دریایی و تجارت آزاد و گردشگری اما صنعت غذا با وجود تعدد رستوران ها و از همه مهم تر تنوع غذایی عجیب و منحصر بفرد در گیلان آسان ترین و سریع ترین راه برای ایجاد اشتغال، بالا ترین رشد اقتصادی و در نهایت توسعه استان است.

مهدیزاده با اشاره به اینکه یکی از جاذبه های گردشگری برای ایرانیان وقتی که به گیلان و رشت سفر می کنند تنوع غذایی و رستوران های استان است گفت: حتی گاری های کبابی در میدان شهرداری و «جاده غذا» در مسیر خمام به رشت و... در ایران بسیار معروف شده اند و هیچ شکی وجود ندارد که در جهان هم می تواند محبوب باشد. تبت شهر به تنهایی کافی نیست مدیر رستوران محلی شورکولی در عین حال می گوید: اما ثبت رشت در یونسکو به عنوان شهر غذا به تنهایی کافی نیست؛ به گردشگرانی فکر کنید که برای تست غذاهای اصیل گیلانی به رشت بیایند اما مکانی نباشد که این تنوع زیاد را به آن ها ارایه کند یا هتل مناسب برای اسکانشان وجود نداشته باشد پس این ثبت جهانی هم بیهوده خواهد بود مثل موارد مختلف در حوزه فرهنگی و گردشگری که با اشتیاق خبر ثبت آن ها منتشر می شود اما عملا فایده چندانی برای منطقه و کشور ندارد. به گفته مهدیزاده تجربه ثابت کرده است که ورود به دهکده جهانی به مراتب آسان تر از حفظ، ارتقا و استفاده از مزایای آن است. مدیر رستوران شورکولی بسنده کردن به ثبت صرف رشت با عنوان شهر خلاق غذایی در یونسکو را همانند رستوران شیکی دانست که مه مان به آن وارد می شود اما کیفیت غذایش خوب نیست و مسلما آن مه مان نه تنها دیگر به رستوران وارد نمی شود که تبلیغ بد هم انجام می دهد؛ در نتیجه برای شهر خلاق رشت هم اگر برنامه ای وجود نداشته باشد شاید در وهله اول گردشگر خارجی به رشت بیاید اما اگر محصولات با کیفیتی ارایه نشود مسلما تبلیغ بدی برای شهر و کشورمان می شود.